KVARFORTH objawiony, z zagrody panicz, pan...

Powiedz coś o sobie KVARFORTH...

każde podwórko

nawet daleko stąd jest

ciemne. stęchlizna zniechęca

różowe cienkie sukienki do szaleństw;

w piwnicy stare

transparenty, splamione flagi...

brudne bandaże...

sznytów więcej niż piegów na skórze;

smugi krwi na pustakach po burzy.

podkład do obrazu - Goya przyjąłby

zamówienie bez wahania...

ociekam czarnym tuszem -

po utrwaleniu wizerunku,

spadamy do ciemnego kręgu.

na skraju lasu, do wilczego stada.

moje heroiny:

"śmieciara", od cichego recyklingu

i "kociara", karmicielka sierściuchów,

ubrane w dark socjalizm są na koncercie,

werbli z Północy ściana,

śnieżny pył. skały niezarysowane dynamitem.

słowiański ból - na widowni udomowiony niedźwiedź

zasłuchany drapie się po głowie;

za momentów kilka

scena spłynie krwią;

jakbyśmy siedzieli na ceracie

w jego kuchni i pili glogg;

krzyk ginie we wrzasku

syren żarliwie wpatrzonych w rozporek.