Niech się stanie jak dawniej

NIECH SIĘ STANIE JAK DAWNIEJ

jak dawniej...

------------------

Możemy udawać, że się znamy. Ale nie przedobrzyjmy

w tym kierunku. Jest tylko jeden.

Udajmy, choć jeden raz,

jedniuśieńki,

że wpadliśmy na siebie nieprzypadkowo.

Próbuj, za wszelką cenę nie ziewać, nie zasnąć, kiedy jestem 

w pobliżu. Na mojej zmianie

koniecznie podpieraj ciężkie powieki zapałkami.

Spróbuj nie odwieszać słuchawki pierwsza. 

Masz „twarde” preteksty, może i uzasadnione. 

Poczekaj małenką chwilę, przeciągnij dopóki nie wypijemy 

zimowych herbat.

Długie odcinki, w które wpadaliśmy, jakby niechcący. 

Tamto przekonanie, że żeglujemy sami na naszym okręcie

wyczarterowanym na wieczność

może nie wrócić.

Wycieraczka lojalna, jak latający dywan, 

co nie kablował tapicerkom aut z pelengatorami 

może już nie wzlecieć.

Dżin z butelki, kiedy już ujrzał dno znieruchomiał 

(przelatywaliśmy odważnie ponad dachami 

jak mistrz i Juanita).

Nie wierzył w jedno,

a co dopiero trzy wypasione życzenia.