Ja i dom po twoim wyjeździe do L.

Zmywarka zamilkła. Nie dostała okrągłych dropsów,

od ponad miesiąca. Pusty brzuch nie burczał

od ukłuć widelców i noży - od tygodni,

Ci sami chłopcy z boysbandu szukali ciebie

oczami, kusili nowymi fryzurami. Nie ruszyli

się jednak z miejsca, przyklejeni do powierzchni

kubka. Mieli tylko coraz bardziej szkliste spojrzenia.

Nie zauważyłaś tych łez. Byłem tego pewny - ja
i te hermetyczne ponad sto metrów kwadratowych.

Stanęłaś w gotowości na przystanku,

Z balkonu wyglądał jasnozielony mop - ja tam jeszcze

bywam, ty już nie. Dotykałem wilgotnych

frędzli, czując chłód drewnianej podłogi pod twoimi

stopami, zamiast zapomnianych i skąpych pieszczot z dzieciństwa.

Zauważyliśmy jeszcze twoje świeże ślady.

Stąpałem po nich, tak jak ty - tam - po moich,

w labiryntach przyciętych sekatorem

wielozębnym ulic.

Platany wzdłuż każdej cichej

ulicy zrzucały demonstracyjnie twarde kawałki skóry.