Fobia społeczna

 

nie będzie mnie po deszczu

zostawię drzwi otwarte

pierwsze i drugie

i kratę którą nadgryzam

delikatnie schodząc z oczu

hyclom

za korytarzem w pokoju

na ścianie puste kwadraty

po plakatach

siedzą cicho pod łóżkiem

w strachu przed zapałkami

(są tam lata właśnie się dowiedziałem)

tłum Hindusów miliony coś chcą

gryzą wciskają kastrata do kąta

z pięknym głosem

przykryty przystojny

pod siwym kurzem

nieuleczalny