VI. CROW jeszcze nie spoczął na laurach (kontynuacja dramatu bez korekt)...

CROW_crow_CROW

Scena 6

Dziewczyna bez piersi otworzyła drzwi.

Emfatia

-Gapisz się?! Nic nie zobaczysz.

W odpowiedzi dotknęła nieistniejących piersi.

Emfatia

-Zamiast tego wejrzyj w siebie!

Dozer wszedł do środka w skafandrze z oliwkowni.

Rezygnacja i zmęczenie wlokły się za nim, krok w krok.

Emfatia

-Brzydzę się tobą! Duszę się!

Dozer cofnął się do drzwi.

Emfatia

-Nie! Nie ciebie, tylko tego! Zdejmij ten obrzydliwy skafander! Śmierdzi oliwkownią!

Dozer

-Nie tu. Nie w pełnym świetle dnia...

Emfatia

-A gdzie? No dobrze. Wejdź do łazienki. Załóż to.

Emfatia rzuciła w niego skórzanym kostiumem.

Po chwili.

Emfatia

-Bomba... Wyglądasz inaczej. Bardziej, bardziej, no wiesz. Jakbyś był mój.

Dozer

-Nie jestem pewny, że tak jest...

Emfatia

-Stań z boku, pod oknem. Uspokój się, cały drżysz.

Dozer przechodzi posłusznie pod okno. Wygląda śmiesznie w skórzanym kostiumie. Do mieszkania wchodzi, jak duch, prawie niezauważona, Elbania.

Emfatia

-Elbanio, nareszcie...

Elbania odstawia kule i ma zamiar usiąść na parapecie.

Dozer

-Gorący parapet, uważaj!

Elbania

-Wiosna, a parapet wysłużony! Chciałeś mi coś powiedzieć?

Dozer

-Nic kochanie, jeszcze nie.

Emfatia

-Porozmawiacie później. Zbliżcie się do siebie - akcja!

Dozer niezdecydowany.

Dozer

-Tzn. co mamy robić?

Emfatia

-Chwyć ją za kikut nogi, pod udem i stańcie tam, na tle ściany...

Elbania

-Auu, boli... potwór!

Dozer

-Co dalej?

Emfatia

-Właśnie robię zdjęcia, stójcie tak!!!

Dozer

-Przepraszam.

Elbania

-Nic nie szkodzi.

Emfatia

-Marco, chodź tu, kręć!

Dozer zasłaniając twarz

-Kto to?

Emfatia

-Marco, liliput. Jak widać garbaty. Uwaga, skupcie się. Zdejmuję bluzkę, o tak!

Emfatia dosłownie rozrywa na sobie czarną, jedwabną bluzkę.

Dozer

-Jest piękna, nieprawdaż?

Elbania

-Tak! Piękna! Posągowa!

Marco robi zbliżenie na zamputowane piersi, na kikut nogi i twarz Dozera. Tryptyk.

Emfatia kładzie się bez bluzki, topless, na podłodze.

Emfatia

-Jestem dla was tłem, na podłodze, torem przeszkód... ścieżką zdrowia... Waszym przeznaczeniem.

Dozer

-Przeskoczymy ciebie, siebie, uda się?

Emfatia

-Przeskoczycie wszystko!

Elbania

-Pomogę ci. Sława przed nami. Trzymaj się mnie, ale pomagaj też trochę? Ledwo zipię. Gorąco. Tu - wiosna? To mi chciałeś powiedzieć?

Dozer

-Tak! Czekaj, ufffff...

Emfatia

-Czołgajcie się!!! Nie zapominajcie się. Pełzajcie!!! Era lodowcowa, ta najdłuższa zaraz się skończy!!!

Dozer

-To trudne! Nie da się, tak od razu...

Emfatia

-Teraz albo nigdy!!! Pomóż jej Dozer!

Dozer

-Przyznaję się. Uciekałem od tego, co lubię!!!

Emfatia

-Dozer, pomóż jej!!!

Elbania

-Auuu!!! Dozerze, nie jesteś na spowiedzi...

Dozer

-Sława!!!!

Emfatia

-Jestem dla was tłem - wyróżnijcie się!!!

Elbania

-Zdejmij to Dozer, zdejmij kostium.

Elbania wbija paznokieć w bok Dozera.

Dozer

-Jesteśmy sami? Boli, wyjmij to ostrze.

Elbania nie odpowiada.

Emfatia przyciska nieistniejące piersi do ud Dozera.

Emfatia

-O tak! Posuwiście... To nie seks, to wędrówka, z przyciśniętą do ziemi piersią!

Dozer zrywa z siebie czarny kostium.

Elbania

-Nareszcie, ale, nie spodziewałam się...W mieszkaniu jesteś inny, mniej powabny.

Emfatia

-To on, na pewno? Rozpoznajesz?

Dozer czołga się, blade ciało jego w konwulsjach, siwe włoski i ani jednego solidnego czarnego.

Emfatia staje okrakiem nad nim przytrzymując się za nieistniejące piersi.

Emfatia

-Elbanio, trzeba zdepilować włosy z jego ciała!!!

Elbania

-Masz rację. Nie ma co. Bez pozorowanych ruchów. Dozerze podnieś mnie!

Dozer wstaje chwiejnie z Elbanią w ramionach.

Krew ma na ustach.

Emfatia

-Od czego zacząć?

Elbania gładzi Dozera po policzkach.

Elbania

-Od twarzy!!!

Emfatia

-Marco kręć, kręć teraz, zbliżenie rób!

Elbania

-Ramię mnie boli, krwawi!

Dozer

-Nie mogę wytrzeć krwi z ust. Płynie bez końca, wciąż, niezmywalna.

Elbania

-Wybaczam ci Dozer. Opowiesz mi później...

Emfatia

-Marco cut, cut! Przygotuj wosk, z łaski swojej!!!!