Na dobry początek...

Ośmielam się zacząć od czegoś, czyli od pierwszego kroku w umiarkowanych ciemnościach, postawionego w przód, nieważne którą nogą (nie jestem przesądny). Nie będzie to bynajmniej Hłaski - Hłaskowy "pierwszy krok w chmurach", o nie!!!


Chodzę po tych chmurach już od kilku lat, robię to coraz pewniej 
i bez strachu, ale to nie znaczy, że już wszystko wiem i umiem. Wprost przeciwnie - szukam bez ustanku, w zbożach, oceanach, 
w koronach drzew, w muzyce, przesłania, które sprawi, że będę się czuł jakbym był w domu. Szukam starych wierszy w porzuconych notatnikach, które kiedyś hołubiłem.


Okazuje się, że prawie wszystko można odnaleźć, odtworzyć, przywrócić do życia, nawet po upływie lat. Żyję już dość długo, żeby móc powiedzieć, że:
- poezja nie musi mieć sensu (jeśli szukacie sensu na siłę śmiem odesłać do roczników statystycznych, chociaż i tam nie wszystko trzyma się kupy),
- najważniejsi po najbliższych są prawdziwi przyjaciele,
- nieocenione są nasze zwierzaki, nasi ulubieńcy, na których nie sposób się zawieść (uwierzcie mi, że takie są, miałem to szczęście obcowania z trzema psami i nie żałuję żadnej chwili). Dlaczego tak jest? Ponieważ nie wymagamy od nich zbyt wiele i nie oczekujemy nic w zamian. Idealny układ - czy nie powinniśmy traktować w ten sposób własnych dzieci. Byłoby mniej złamanych charakterów
i zaszczepionych w dzieciństwie kompleksów.


Zapraszam ochoczo do odwiedzania mojego blogu, na którym będę was w miarę regularnie zapoznawał z wytworami różnymi ulatującej chwili i zebranymi specyfikami, pochodzącymi 
z różnych okresów. Zapraszam do kreatywnej wymiany poglądów, opinii i pomysłów.
Świadom swoich braków chylę czoła i zapraszam wszystkich artystów do wspólnej zabawy!!!!