Jednoosobowy warsztat produkujący wiersze raz na tydzień odsłona 2

Jeszcze jeden. Wersy i zwrotki, jak słupki liczb, które można dowolnie pomieszać. Każdy może spróbować odczytać coś dla siebie. Ja tkwię w tym po uszy. To jak obsesja. Nie zasnę dopóki nie przegonię rąk po klawiaturze. 
W głębi rzędy familoków. To moje "boże poletko"- tu smucę się, w tych murach powstaje sztuka uciśnionych i wypędzonych z raju. Ludzi przybywa, dzieci przychodzą na świat przez pączkowanie, jest ciasno. Roznoszą się choroby, multiplikują pasożyty, nieczystości pod murami, a tak w ogóle to nie ma kanalizacji. O takich rzeczach jak segregacja śmieci nikt jeszcze nie myśli. Żyję w przeklętych czasach, ale nie pomylcie mnie z poetami przeklętymi. Wywodzę się z ludu i bronię swojej rodziny. Rasy i religie krzyżują się w familokach i w tym jest siła naszej wspólnoty. 
Żyjemy zjednoczeni...
Dość tych pustych słów. I jeszcze jedno: nie należę do żadnej partii politycznej. Gdyby tak było skończyłbym jak ten frajer Garcia Lorca...
Moją partią jest RODZINA. Gdyby nie najbliżsi zginąłbym w rynsztoku jak marny szczur.

Napisałem wiersz po powrocie z ciężkiej pracy. Podzielę się nim z wami.
Nie wiem skąd biorę na to siły. Mimo skrajnego wyczerpanie znalazłem jeszcze siłę na zebranie i złożenie wersów wyciekających z obolałej głowy.
Powstał hymn pochwalny na cześć mojej żony. Właśnie skończyła skrupulatne obmywanie mojego ciała ciepłą wodą, centymetr po centymetrze.
Jest aniołem. Poświadczę to własną krwią, jeśli trzeba.
Zasypiam w jej rękach...

PERŁA W KORONIE

Górnika

wiersze wyrzygane

za progiem domu

czarno tam gdzie broda

gęsto od niezrozumienia

dalej przyprószone popiołem

od zmęczenia

spuszcza czarną wodę

po tobie, musi

nie dotyka zaraz po umyciu

dopiero jak cieplejszy

i przyjazny

inaczej zaraziłbyś

szaleństwem

przytula

do zdjęć

sprawdza, czy to on,

jej

nie dowierza

ma rację

wrócił spod ziemi

mogli podmienić