Populizm

Nałóg jedzenia właśnie tego

od kilku dni, rozwinięty nad wyraz,

w coś niestosownego. 

Przewyższył i uciszył

wszystkie inne nerwice, kłopoty,

grozę lat i zgniliznę w doniczkach.

Patrzy na mnie z tolerancją

w tanim opakowaniu.

Na piedestale stoi teraz,

spokojnie, odarty z elegancji

i chwały. Skromny krem orzechowy.

Kiedyś zwany, przymilnie i miękko masłem. 

Nierujnującym rodzin

psychicznym przywiązaniem

bijącym po kieszeni.

Z powodu niskiej inflacji

ten narkotyk o miłej dla ucha 

podwójnej nazwie

(bądź co bądź nakaz administracyjno-handlowy 

nie zniweczył maślanej

przeszłości) jest ogólnie dostępny.

Może być nabyty na każdym

dobrze oświetlonym rogu ulicy.

Legalny deprawator. Populista,

który obiecał i dotrzymał słowa.

Trochę bezbronny kiedy zszedł

na moment z trybuny. Wiedząc, że to gra, 

poddaje się razom plastikowych łyżeczech, 

których miękkość

i powolność nie obija grandeur. 

Ona siedzi w nim i czuwa.

Drzemka dopiero w połowie 

drogi do dna kubka. Na wyjątkowo tanim tapczanie, 

który też nauczony

gry politycznej, manipuluje. 

Nienazwany koalicjant-sojusznik. 

O równie niejasnjej, podejrzanej przeszłości.