czyżby raj był prawie nieszczęściem?

oko spłaszczone.                                                                                                                                                      przywarło do szkieł                                                                                                                                                        bolące i zaognione                                                                                                                                                        złością

porównywało szare wnętrza 

do kolorowych zdjęć 

z magazynu 

dom is your castle

slang imitował

nowoczesność

skąpe jej okazy odsunięto 

jak wiatraki na tysiące mil

od domostwa

kurier  odjechał 

w szczere pole

wyraźnie spłoszony

łysym plackiem ziemi

na przerzedzonych skrzydłach 

nie zostawił pożegnania

ni kodu dostępu

do odkażonego w paczce szczęścia

ono jak większość niepotrzebnych  potykało się 

i niedomagało w ogrodzie

większym od spracowanej 

cuchnącej potem działki 

miniaturki robotniczej

jakże przesłodzonej

wyśmiewającej incognito raj

nazywanego od zasiedzenia

personą non grata

i odprawianego z kwitkiem

ilekroć sypnie kolorem

na nikłej nitce

horyzontu