Krótki uproszczony wstęp do kwestii afrykańskich korzeni capoeiry (mojego skromnego autorstwa) na podstawie materiału z netu:
Początki capoeiry sięgają XVI wieku i przypadają na okres, kiedy Brazylia była kolonią Portugalii. Kolonizatorzy powszechnie korzystali z taniej siły roboczej z Afryki, zwłaszcza w faktoriach produkujących cukier (engenhos) w północno-wschodniej części kraju. Wielu niewolników pochodziło z Angoli w tym czasie również kolonii korony portugalskiej. Angolańczycy byli ludźmi pogodnymi, znanymi z zamiłowania do tańców i muzyki.
Afrykanie przybywający do Brazylii dostrzegli potrzebę rozwoju form samoobrony przeciw przemocy oraz represjom stosowanym przez kolonizatorów. Jako tania siła robocza byli ofiarami brutalności i kar praktykowanych przez właścicieli faktorii cukrowych. Uciekinierzy z faktorii byli ścigani przez tzw. capitães do mato (urzędników polujących na uciekinierów), którzy nie przebierali w środkach.
Latyfundyści zabraniali niewolnikom uprawianie jakichkolwiek form walki. Jednak wkrótce sprytni Afrykanie wykorzystali rytmy i układy taneczne z Afryki do stworzenia zalążków sztuki walki. W ten sposób powstała capoeira, sztuka walki przebrana w szaty tańca. Capoeira stała się z czasem ważnym instrumentem oporu kulturowego oraz narzędziem umożliwiającym fizyczne przetrwanie niewolników brazylijskich.
Capoeira rozwijała się w samych czworakach. Ćwiczono ją na placach przylegających do zabudowań. Na tych okrojonych przestrzeniach niewolnicy mieli możność wyrażania swojej kultury. Miejsca te pozwalały na aktywny wypoczynek po katorżniczej pracy. Improwizowane walki odbywały się pośród niewielkich krzaków (capoeira lub capoeirão), od których pochodzi nazwa tej specyficznej sztuki walki.
Capoeira była formą walki zabronioną w Brazylii do 1930 r. Uznawano ją za brutalną i podstępną. Policja stosowała zero tolerancji wobec capoeirystów (capoeiristas), osadzając wielu w więzieniach. Dopiero w 1930 nastąpił przełom. Mistrz Bimba, najważniejszy capoeirysta kraju wykonał pokaz capoeiry dla ówczesnego prezydenta Getúlio Vargasa. Capoeira zyskała jego wielkie uznanie i wkrótce na podstawie dekretu stała się sportem narodowym. Capoeira oraz piłka nożna jako sporty narodowe pełnią ważną rolę społeczną. Stanowią środek awansu społecznego. Przyczyniają się do integracji społecznej Brazylijczyków i wpływają na spadek przestępczości wśród młodzieży.
+++
Raízes africanas da capoeira (resumo)
A história da capoeira começa no século XVI, na época em que o Brasil era colônia de Portugal. A mão de obra escrava africana foi muito utilizada no Brasil, principalmente nos engenhos (fazendas produtoras de açúcar) do nordeste brasileiro. Muitos destes escravos vinham da região de Angola, também colônia portuguesa. Os angolanos, na África, faziam muitas danças ao som de músicas.
No Brasil
Ao chegarem ao Brasil, os africanos perceberam a necessidade de desenvolver formas de proteção contra a violência e repressão dos colonizadores brasileiros. Eram constantemente alvos de práticas violentas e castigos dos senhores de engenho. Quando fugiam das fazendas, eram perseguidos pelos capitães do mato, que tinham uma maneira de captura muito violenta.
Os senhores de engenho proibiam os escravos de praticar qualquer tipo de luta. Logo, os escravos utilizaram o ritmo e os movimentos de suas danças africanas, adaptando a um tipo de luta. Surgia assim a capoeira, uma arte marcial disfarçada de dança. Foi um instrumento importante da resistência cultural e física dos escravos brasileiros.
A prática da capoeira ocorria em terreiros próximos às senzalas (galpões que serviam de dormitório para os escravos) e tinha como funções principais à manutenção da cultura, o alívio do estresse do trabalho e a manutenção da saúde física. Muitas vezes, as lutas ocorriam em campos com pequenos arbustos, chamados na época de capoeira ou capoeirão. Do nome deste lugar surgiu o nome desta luta.
Até o ano de 1930, a prática da capoeira ficou proibida no Brasil, pois era vista como uma prática violenta e subversiva. A polícia recebia orientações para prender os capoeiristas que praticavam esta luta. Em 1930, um importante capoeirista brasileiro, mestre Bimba, apresentou a luta para o então presidente Getúlio Vargas. O presidente gostou tanto desta arte que a transformou em esporte nacional brasileiro.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz