Ostrożny optymizm (M. Gierymski - pierwsze symptomy)

umiarkowany optymizm (M Gierymski)

Pieniądze nadciągają falami
jak liście

wraz z podmuchami jesieni.

Po upałach i pierwszej słabości prawie
nie ma śladu. Wyprowadzamy się z bratem Olesiem
do lepszego atelier. Wesoła kompania malarzy

zostaje w tyle (głębiej, w tle).

Równiny z Mazowsza wciąż w głowie,

choć kolejna klisza

leży prześwietlona i pusta.

Tęsknię za skąpą roślinnością

i piaskami jak za żywymi ludźmi.

Kresu tego dzieła

na razie nie widać. Horyzont

trochę przyprószony śniegiem.
Wykropkowany przepiórkami

biegającymi po płótnach.

Wchodzę w obraz 

bez przestawiania

czegokolwiek.

Czuję na piersiach

dotyk zimnego pejzażu

przez białe rękawiczki.