łażąc

drogę powrotną

odnalazłem idąc szlakiem 

gumek do włosów.

na rogu ulicy stały 

małe prząśniczki

nici Ariadny.

w tym gościnnym domu

mieszkam jeszcze 

pod imieniem 

uciekiniera.

nogi zaczynają pochód 

od brązowych grzbietów 

do brzegu

morza,

rafa znika pod

tablicami zakazów,

w kanionach 

przejściowe barwy

dwudziestu czterech godzin.

dziewczynko o włosach czesanych 

wiatrem 

ułóż nową 

kolorową marszrutę

nos blisko ziemi,

nie widzi jeszcze 

przyczyny ani celu.