cicha noc

naprawdę cicho

na ciemnym korytarzu
bliżej okien na podwórko
bliżej otworów zsypowych

mówią zniżonymi głosami
już po ostatnich dzwonach

daleka kanonada nie płoszy 

tonie w wysokich dźwiękach
wyróżnionego w zestawieniu magika
spadkobiercy i imitatora Satchmo
(podsumowuje ktoś)

kręcą się obojętnie
solniczki i pieprzniczki
nie dodając nic od siebie

za lasem domów
w kraterach wielkich 

porysowanych płyt
pękają nikłe oczekiwania
przebite tępym pazurem

osiedle co chwilę
mruga bladym światłem
gwiazd wiszących 

na sznurach

nieruchome usta
niesparzone iskrami
zimnych miesięcy
zaczynają zapamiętywać od nowa

t-shirty napięte

przyzywają Nowy Rok (J-o-r-k)
lub (i) imiona (innych) świętych
wyprowadzone za ocean 

na białych prześcieradłach