Aguas de Março
(Wody marcowe)
autor: Antônio Carlos Brasileiro de Almeida Jobim
To patyk, kamień i koniec wędrówki
Podstawa pnia i odrobina samotności
Odłamek szkła, życie i słońce
Noc, śmierć, wstążka i haczyk
Peroba* rosnąca w polu
Sęk i krzak dzikiego bobu
Candeia** i tajemnicza matita-pereira (Saci-Pererê ***)
To drzewa targane wiatrem
i upadek z klifu
Nieodgadniona tajemnica i brak odpowiedzi
Niepewność jutra i koniec drabiny
Belka, brak fundamentów
i wieszanie wiechy
Padający deszcz i monolog rzeki
Tych wód marcowych i koniec męczarni
Stopa, podłoga i pozór stabilności
Ptaszek w dłoni i kamień do procy
To ptak na niebie i ptak na ziemi
Strumień, źródło i kawałek chleba
Dno studni i koniec wędrówki
Wyraz niesmaku na twarzy
i odrobinę samotny
To kolczatka, gwóźdź, czubek
i punkt na mapie
Spadająca kropla, konto
w banku i opowiadanie
Ryba, pojedynczy gest, srebro, które świeci
Światło poranka i ułożenie cegły
Drewno na opał, dzień i coś nieprzyjemnego
Butelka wódki i kolec na drodze
Projekt domu i ciało na łóżku
Popsuty samochód i masy błota
To pojedynczy krok, most, ropucha i żaba
Skrawek lasu w świetle wstającego dnia
Wody marcowe na zakończenie lata
Obietnica życia zamknięta
w twoim sercu
To wąż, patyk, Jan i Józef
Cierń w dłoni i rana cięta stopy
Wody marcowe na zakończenie lata
Obietnica życia zamknięta
w twoim sercu
Patyk, kamień i koniec wędrówki
Podstawa pnia i odrobina samotności
Pojedynczy krok, most, ropucha
i żaba
Piękny horyzont i malaria
Wody marcowe na zakończenie lata
Obietnica życia zamknięta
w twoim sercu
Au, edra, im, minho
Esto, oco, ouco, inho
Aco, idro, ida, ol, oite, orte, aço, zol
Wody marcowe na zakończenie lata
Obietnica życia zamknięta
w twoim sercu
*drzewo rosnące w Brazylii, służące do wyrobu mebli; nazwa bot. Aspidosperma Spruceanum, z rodziny Bignoniaceae
** inne drzewo wystepujące w Brazylii zwane też Cambará o właściwościach leczniczych; nazwa bot. Gochnatia polimorpha, z rodziny Compositae
*** prawdopodobnie Jobim miał na myśli kukułkę (matita-perê), której nadaje wymiar mitologiczny, zaczerpnięty
z folkloru (zamiana perê na pereira, zabieg nadający kukułce cechy ludzkie). Jobim podjął ten wątek w wywiadzie, w którym porównał popularnego ptaka do mitologicznego Saci-Pererê. Saci to postać z fokloru braz., czarnoskórego, jednonogiego chłopca z nieodłączną fajką
w ustach; wg legendy Saci przynosił wszystkim pecha; stanowił postrach zagubionych w lesie wędrowców.
/w wykonaniu Maestro
i Miúcha - Heloísa Maria Buarque de Hollanda, siostry Chico Buarque. Krążą opinie, że Elis Regina zrobiła to lepiej. A co Wy uważacie?/.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz