(artykuł JOSÉ JULIO DO ESPIRITO SANTO z 18.12.2009 dla Rolling Stone)
----------------------------------------------------------------
W #candomblé w każdym rytuale występuje #Ossanha, patronka świętych liści i ziół. To ona jako siła sprawcza prezerwuje właściwości magiczne roślin, wykorzystywanych w rytuałach. Wydaje się, iż taki jest wiodący temat „Pieśni Ossanhi”. Utwór otwiera kompilację afro-samb, trzeciego albumu, owocu wspópracy muzyka Baden Powell’a oraz poety Viníciusa de Moraes.
Płyta powstała w dniach między 3 a 6 stycznia 1966. "Pieśń Ossanhi" stanowi wstęp do projektu, który zmaterializował się dzięki inspiracji Viníciusa. To on zapoznał Badena
z nagraniami pieśni candomblé, samb granych w kręgu (sambas de roda) oraz solówek na berimbau.
Powell poznał bliżej materiał w czasie podróży do stanu Bahia. Stroną aranżacyjną utworów (akcenty klasyczne) zajął się maestro #Guerra #Peixe, miksując pierwotny materiał z duetem saksofonów oraz sekcją rytmiczną. Na ścieżkach dżwiękowych wyraźnie słychać gitarę Baden’a, grający flet oraz chórki w wykonaniu kwartetu #Quarteto #em #Cy.
W opinii Viníciusa, Badenowi udało się wprowadzić do muzyki ducha Rio de Janeiro ("carioquizar”). W opakowaniu nowoczesnej samby candomblé o korzeniach afrobrazylijskich, nabiera uniwersalnego wymiaru. Synkretyzm, o którym mowa, połączenie Brazylii z Afryką via Bahia, dziś powszechne i naturalne w l. 60 było w pewnym sensie innowacyjne.
"Pieśń Ossanhi” stanowiła pewien krok naprzód. Pomogła w szerszym wypromowaniu rytmów i dźwięków zapożyczanych z religii afrobrazylijskiej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz