diatryba
————-
nie jogguj tak zajadle
(odpowiedziałem Panu
na blogu?)
żongluj w domu
ledwo idę przez łąki
a ty mnie wykańczasz
dociekliwością
młodyś
nie śmieć na śmieciówce
sprzątam za ciebie
i dla ciebie
taki przywilej starości
i sztucznej szczęki
gryzionej nerwowo
zamiast smoczka
radzę znów
(taka moja rola
na tym forum)
zostać w mieszkaniu
krwawicy okredytowanej
okrwawionej nią
jedenasty spędzaj
refleksyjnie prażeniowo z masłem
solą
racz być z dala od rajcujących
późniejszych kaców
po racach
polend
kaczkami się tu nie obrzucają
bocianami rzucają
jak rzutkami
wilki podchodzą na czworakach
do koni
a one do namiotu
odsłaniają kolorowe śpiwory
obrok im się śni
ten kraj o czerwonym dziobie
rzucony byle jak
na mapę
moje dni
prawie na czworakach
w owczej skórze
rzucone na pożarcie
z pinteresta
——
ciężary odkształcają
nie tylko
nogi
gdzie ci do
najlepszego
wyprofilowania stóp
w białym całunie
zbaczasz tylko wzrokiem
do fitness
clubu
jakbyś szukał przyjaciół
(przyjaciółki)
jeszcze i tu
bo na plakacie
wymazano
jej twarz
dłonie się nie uchowały
jej piersi
krzyżyki drobne
szukasz bezradnie w Benettonie
pod stertą ostatnich
Serii
może być
hebanowej
biała nić zaszyła
rozporek
na
podłodze
zamiast żwirku
pijmy nadzy
z kuwety za moje i twoje
bezpieczeństwo
wolność
za nie wypadnięcie z dużego okna
za nie wpadnięcie do
wąskiej dziurki
—-z kociej perspektywy…————————
„rzadkie jak barszcz”
———-
myszki rzadko
miłowane
bo chude
brzydkie i nerwowe
wasze misje
w małych dziurkach
migacie jesienną
białą zimą
kanałami płynąc na zapałkach
z zapachem śniegu
podtruwającym
myśli
ptaki
przeogromne
szybko spadacie
z drzwi lodówki
obrzydzenie albatrosami
nie zna końca
skrzydła
szerokie
odsuwane
w niepamięć
koszmar ile bystrych par ślepi jednak na was patrzy
znikacie w tle
z parapetów
kiedy biały korpus
Michelin
rozkłada
mapy
pieczołowicie
za wszytko dziękuję
———
to tylko zatyczka
a nie czapka
na dredy
z górnośląskiego
twój eksodus we mgle
i popiołach
warszawa dostała czkawki
po kawie czarniejszej
od węgla
dopiero co ruszonym
czekanem
ja już nie dzieckiem a ty
drepczesz
winda wypluwa cię
w szarości świtu
nie palisz
jak tamci w piecu
buzi
cmok tylko
na pożegnanie
na linii między czołem
i policzkiem
nawet nie poznałem
twojego
spokoju
twojego najlepszego
unieruchomienia
wyłączyli światło
na koszt NFZ
